Ин бача аз ӯҳдаи молияи худ баромада наметавонад ва духтарашро дуруст муҳофизат карда наметавонад. Вайро назди як зеҷире фиристод, то қарзашро адо кунад ва ҳатто намедонист, ки ду нафари онҳо хоҳанд буд. Ва худаш бехуда дар остонаи дар мондааст. Духтарро, албатта, дуруст кабул карда, дар ду бочка заданд, аммо карз бояд баргардонида шавад ва ба чуз конеъ кардани харду чорае надошт. Вай инро ба таври комил кард.
Ин хонум пир аст, аммо ӯ ҳанӯз ҳам ҷисми олӣ дорад! Вай тачрибаи калон дорад. Ман ҳайронам, ки чӣ тавр вай ин кӯфтаи хосро дар ронаш гирифтааст. Як-ду рӯз пеш аз ин касе ӯро сахт кашид. Чунин кӯфта одатан дар як ё ду рӯз пайдо мешавад ва ба кафи мард ба таври равшан мувофиқат мекунад.
Дар маҷмӯъ, малламуй хуб аст, бубинед, ки чӣ тавр вай ҷунбиш мекунад, танҳо як чизи фоҳиша ва гарм.